Soms beland je per ongeluk midden in een indrukwekkende Hindu ceremony en vergeet je voor even alles om je heen. Soms kom je toevallig vijf keer in 24 uur dezelfde mensen tegen. Soms eindig je als eregast op een enorm feest met 900 Chinezen. Soms kom je geheel toevallig op de mooiste plekken terecht zonder ernaar gezocht te hebben. En soms ga je liften maar vergeet je dat per ongeluk te vertellen aan het thuisfront (no worries). Meet my Malaysian journey!

Vandaag is zo'n dag waarop ik met een grote glimlach op mijn snoet rondbanjer door Kuala Lumpur. Ik verbaas me over verdwaalde wandelaars die met hun neus boven een plattegrond de mooiste tempels voorbij lopen. Ik verbaas me over toeristen die een heilig ritueel van A tot Z enkel door het glas van hun camera zien. En ik verbaas me over de lekkerste streetfood sateh en mixed fruit juice die ik ooit geproefd heb. Waarom ik voor de tweede keer in Kuala Lumpur ben vraag ik mij nog steeds af, want fan van grote steden ben ik niet. Als mensen me vragen hoe mijn route eruit ziet, krijg ik meestal een 'you're crazy blik' toegeworpen. Want vannacht reis ik gewoon weer naar de Perhentian Islands. Niet om te zon-zee-stranden, maar om me een tweede week in te zetten voor een top project: community en conservation work in the fishing village. Leven tussen de locals, awareness campagnes about eco snorkeling, teaching English, composting and coral watching. I love it (of course)! Tussendoor lekker snorkelen, spellen met de andere volunteers en interns en biertjes drinken op het volgende strand (het dorp is Islamitisch dus alcohol en varkens :p zijn verboden).

Gelukkig ben ik geheel genezen mijn FOMO (fear of missing out) syndroom. Van de vier weken heb ik straks maar een enkele week gebackpackd. Want naast mijn twee weken op de Perhentians heb ik ook nog een week Jungle Jane gespeeld. Ditmaal voor een Community and Rainforest project in en rondom een Orang Asli village (oorspronkelijke inwoners van Malaysia). Naast de homestay (mijn reis is niet compleet zonder een homestay) was mijn hike dwars door de jungle een absoluut hoogtepunt. Niks uitgestippelde trails lopen, niks mooie paden, niks bewegwijzering. Gewoon keihard klimmen en klauteren met handen en voeten. We literally had to cut a way trough the forest. En wat is een hike door het oudste rainforest van Malaysia zonder een enorme regenbui. Wauw!

Lieve wandelschoenen: ik ben jullie eeuwig dankbaar, maar voorlopig ruil ik jullie weer in voor mijn flipflops. Terimah kasih!