Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Janneke

Vrijwilligerswerk in Malaysian Paradise

Mosquito bites die maar niet stoppen met jeuken, kids die boos op je worden omdat ze moeten stoppen met gamen op je telefoon, 24/7 glimmen van het zweet, prikkend zeewater in je ogen en stiekem een traantje (of tien) wegpinken wanneer je wederom afscheid moet nemen van iedereen. It took me 30 minutes to come up with five things I didn’t like about my trip. Five things that would make me feel good being back at home. But they don’t. They don’t outweigh all the other things I loved. I call them ‘kleine grote geluksmomentjes’.

Spotting turtles, swimming in the middle of a huge school of beautiful fish (couldn’t stop smiling in my snorkel mask), the kids calling me Yannikerrr, sleeping like a baby during an early monsoon storm, listening to the sound of the water while walking on the beach, thinking about going back next year, noticing the (pipe)water is back when you just filled three cans of water at the well and had a well shower, seeing a squirrel in the house while everyone else is still asleep. And maybe the most important one: meeting people with the same spirit, enthusiasm and intention to make a difference. People who inspire you to become a better person. Although that’s actually a ‘groot groot geluksmoment’.

Even though today it simply sucks being back home (tomorrow I’ll feel better), I feel so rich! And watch my words: one day I’ll go back and do it all over again. Like the sweet little three year old girl Dina always said when you threw her in the air: lagi lagi, again again.

[voor alle reizigers die nog op zoek zijn naar een goed eco voluntourism project: www.ecoteerresponsibletravel.com]

Jungle Jane in Maleisië

Soms beland je per ongeluk midden in een indrukwekkende Hindu ceremony en vergeet je voor even alles om je heen. Soms kom je toevallig vijf keer in 24 uur dezelfde mensen tegen. Soms eindig je als eregast op een enorm feest met 900 Chinezen. Soms kom je geheel toevallig op de mooiste plekken terecht zonder ernaar gezocht te hebben. En soms ga je liften maar vergeet je dat per ongeluk te vertellen aan het thuisfront (no worries). Meet my Malaysian journey!

Vandaag is zo'n dag waarop ik met een grote glimlach op mijn snoet rondbanjer door Kuala Lumpur. Ik verbaas me over verdwaalde wandelaars die met hun neus boven een plattegrond de mooiste tempels voorbij lopen. Ik verbaas me over toeristen die een heilig ritueel van A tot Z enkel door het glas van hun camera zien. En ik verbaas me over de lekkerste streetfood sateh en mixed fruit juice die ik ooit geproefd heb. Waarom ik voor de tweede keer in Kuala Lumpur ben vraag ik mij nog steeds af, want fan van grote steden ben ik niet. Als mensen me vragen hoe mijn route eruit ziet, krijg ik meestal een 'you're crazy blik' toegeworpen. Want vannacht reis ik gewoon weer naar de Perhentian Islands. Niet om te zon-zee-stranden, maar om me een tweede week in te zetten voor een top project: community en conservation work in the fishing village. Leven tussen de locals, awareness campagnes about eco snorkeling, teaching English, composting and coral watching. I love it (of course)! Tussendoor lekker snorkelen, spellen met de andere volunteers en interns en biertjes drinken op het volgende strand (het dorp is Islamitisch dus alcohol en varkens :p zijn verboden).

Gelukkig ben ik geheel genezen mijn FOMO (fear of missing out) syndroom. Van de vier weken heb ik straks maar een enkele week gebackpackd. Want naast mijn twee weken op de Perhentians heb ik ook nog een week Jungle Jane gespeeld. Ditmaal voor een Community and Rainforest project in en rondom een Orang Asli village (oorspronkelijke inwoners van Malaysia). Naast de homestay (mijn reis is niet compleet zonder een homestay) was mijn hike dwars door de jungle een absoluut hoogtepunt. Niks uitgestippelde trails lopen, niks mooie paden, niks bewegwijzering. Gewoon keihard klimmen en klauteren met handen en voeten. We literally had to cut a way trough the forest. En wat is een hike door het oudste rainforest van Malaysia zonder een enorme regenbui. Wauw!

Lieve wandelschoenen: ik ben jullie eeuwig dankbaar, maar voorlopig ruil ik jullie weer in voor mijn flipflops. Terimah kasih!